jazzarium

Steve Turre – spiritman

Pochylając się nad biografią artysty jazzowego nieczęsto zdarza się, że pośród jego osiągnięć i prestiżowych spotkań muzycznych wyczytać można, iż stał się pionierem, który wprowadził do jazzu instrument dotąd w nim nieobecny. Jeszcze rzadziej można zetknąć się z artystą, który uczynił z nie-instrumentu narzędzie do efektywnego improwizowania. To jest zasługą puzonisty Steve'a Turre, który dał jazzowi brzmienie... muszli, a w szczególności konchy.
 

Lê Quan Ninh - Etyka niepokoju.

Lê Quan Ninh jest nie tylko jednym z najwybitniejszych perkusjonalistów w historii muzyki improwizowanej, ale również autorem jednej z najciekawszych książek na temat praktyki improwizacji, Improvising Freely: The ABCs of an Experience. Francuskim zwyczajem muzyk powinien nie tylko grać, ale również umieć filozofować na temat – głęboko analityczny umysł Lê Quan Ninh realizuje ten ideał. Cała jego postawa twórcza przesiąknięta jest duchem otwartości i czymś, co sam artysta nazywa etyką niepokoju.

Phil Minton - niech przemówi głos

Choć urodził się w turystycznym miasteczku Torquay, które powszechnie słynie z Agathy Christie oraz tego, że rozgrywała się w nim akcja kultowego serialu “Hotel Zacisze”, to znany słuchaczom muzyki improwizowanej powinnien być przede wszystkim jako postać, dla której głos jest prawdziwą studnią bez dna inspiracj. Jest też jedną z najważniejszych osobowości muzycznych na improwizatorskiej scenie od kiedy powstała, człowiekim - głosem.

Elvin Jones - drummer, który nie dał stłamsić się Coltrane'owi!

Gdyby żył właśnie dziś, 9 września, skończyłby 94 lata. Kim był, bez wątpienia wiadomo - wIelkim drummerem, któy na rok przed śmiercią zaostał laureatem najwazniejszej amerykańskiej nagrody za zasługi dla jazzzu NEA Jazz Masters. Elvina Jonesa wspomina Piotr Jagielski.

Axel Dörner – miłośnik eksperymentów

W improwizowanym jazzie nie wszyscy muszą grać pierwsze skrzypce. Nie chodzi tu przecież o solistyczny performance i muzyczny splendor. W tej muzyce artysta musi przede wszystkim współpracować z innymi, współtworzyć, zapomnieć o „sobie” i skupić się wyłącznie na muzyce. Jednym z wielkich improwizujących innowatorów, który doskonale rozumie tę ideę jest niemiecki trębacz Axel Dörner. Koncerty z jego udziałem to przeżycie z gatunku holistycznych.

Visions Of Your Other

Kim jest Adam O’Farril pisaliśmy nie tak dawno na stronach Jazzarium. Poprzestańmy więc teraz na stwierdzeniu, że to istotna postać z młodego pokolenia amerykańskich trębaczy, które stają w obliczu poważnej  kariery muzycznej i mająca za sobą całkiem spore doświadczenia zarówno w świecie muzyki kreatywnej, jak i w działaniach jako sideman i swój pomysł na muzykę.

Marion Brown - muzyk wszechstronny.

Zapewne doskonale pamiętają i znają państwo płytę “Ascension” nagraną w 1965 roku przez Johna Coltrane’a. To był nie tylko kolejny wielki przełom w twórczości amerykańskiego saksofonisty, ale i wyborna odpowiedź na “Free Jazz: A Collective Improvisation” podwójnego kwartetu Ornette Colemana. I być może nawet lepsza od pierwowzoru, choć zdania w tym przypadku na pewno są i będą podzielone. Trudno mi sobie jednak wyobrazić, by jakiekolwiek wątpliwości budziła klasa muzyków towarzyszących na płycie Coltrane’owi. Część z nich była zresztą już dobrze znana słuchaczom muzyki jazzowej.

Adam O’Farrill nie tylko muzyk

Pod koniec marca 2018 roku na rynku płytowym ukazał się podwójny album Code Girl. Wówczas najnowsze dzieło bandu, jak się niesłusznie wielu wydawało wcale nie było dziełem sygnowanym przez gitarzystkę, kompozytorkę Mary Halvorson. Był to raczej kolektyw twórczy, w którym poszeczólni członkowie istnieli jako równoprawni coliderzy.

Don't Stop Sonny!

Sonny Rollins świętuje dziś 95 urodziny. Dzisiaj już nie można prosić go żeby nie zaprzestawał grania, ale możemy cieszyc się, że wciąż jest wśród nas. W niewydawanym już magazynie "Jazz & Classics" na okazję koncertu poprosiłem pana Andrzeja Tersę, którego uważam za jednego z najświetniejszych znawców twóczości Rollinsa, a także wyśmienitego biografa tego twórcy i autora jego dyskografii, o napisanie artyułu na temat wybitnego saksofonisty.

Günterem „Baby” SommerNie chciałem być niewolnikiem”

Fenomenalne solowe nagrania z cyklu Hörmusik, wielkie trio z Wadadą Leo Smithem i Peterem Kowaldem czy wybitne duety wydawane w FMP lub Intakcie – od 50 lat Günter Sommer jest jedną z najważniejszych i najbarwniejszych postaci europejskiego jazzu i muzyki improwizowanej. Dodajmy do tego jeszcze istotny kontekst historyczno-geograficzny – muzyks urodził się w 1943 roku w Dreźnie i przez lata był jednym z niewielu awangardowych muzyków jazzowych działających komunistycznych Niemczech.

Strony