Raphael Roginski, jeden z najważniejszych polskich muzyków, wystąpi 9-go maja, w Pardon, To Tu z nowymi kompozycjami. Jego ostatnia solowa plyta pt. "Raphael Roginski Plays John Coltrane i Langston Hughes" odbiła się głośnym echem. Gitarzysta przygotowuje się do nagrania kolejnego albumu. Na poniedziałkowym koncercie będziemy mogli usłyszymy nowy materiał w całości.
Grupa RGG wystąpi 26-go kwitnia w Sali Kameralnej NOSPR, w ramach 5. edycji Katowice JazzArt Festival. Tego samego dnia w Klubie Drzwi Zwane Koniem, z solowym koncertem, wystąpi Raphael Rogiński.
To był dziwny rok. Pierwsza praca etatowa i zbieranie materiałów do książki sprawiły, że musiałem bardzo ograniczyć swoją publicystyczną działalność. Niestety, biały arkusz Worda często wygrywał z doskonałym repertuarem kilku stołecznych klubów. Stąd koncerty nie będą stanowiły tak istotnego elementu tego podsumowania. Mam nadzieję, że po raz ostatni tłumaczę się w ten sposób.
Podczas takich koncertów zrozumieć można muzykę dużo lepiej niż czytając mądre lektury poświęcone improwizacji - dlatego też tekst ten będzie krótki. Dwójka improwizatorów nie musiała ustalać ze sobą niczego, by na scenie tworzyć wspólne dźwiękowe pejzaże, snuć opowieści, a może nawet wznosić rzeźby. Nie trzeba było podziału na leadera i akompaniatora, na melodię i rytm, na dźwięk dobry i zły. Zamiast tego klub Pardon, To Tu wypełniło wzajemne słuchanie, czujność, otwartość, porozumienie i kreatywność.
Pardon, To Tu i Austriackie Forum Kultury zapraszają 12-go stycznia na spotkanie z autorem książek z serii THEORAL – Philippem Schmicklem, które poprowadzi Krzysztof Wójcik. Wieczór uświetni występ dwóch znakomitych muzyków, którzy po raz pierwszy spotkają się na jednej scenie. Będzie to perkusista Paul Lovens oraz jeden z najbardziej cenionych polskich gitarzystów Raphael Roginski, nominowany w tym roku przez tygodnik Polityka do nagrody Paszporty, której wyniki poznamy tego samego wieczoru.
Choć nowej muzyki żydowskiej nie „wynalazło” trio Shofar, to właśnie sukces tej grupy przyczynił się do ostatecznego zdefiniowania i otwarcia nurtu na tak zwany szerszy świat. Jego fundamenty, położone przez zespół Cukunft, zostały tu wzmocnione dzięki połączeniu sił trzech muzycznych osobowości – odpowiedzialnego za oba składy Raphaela Rogińskiego, Mikołaja Trzaski i Macia Morettiego. Artystycznie amalgamat sakralnych pieśni żydowskich z żarliwym free jazzem wyszedł znakomicie. Co działo się dalej – wszyscy wiemy: rozwój nowej muzyki żydowskiej zaowocował bardzo obficie.
Berjozkele poznałem podczas ich koncertu w trakcie Festiwalu Kultury Żydowskiej w Krakowie. Słuchając przez okno muzyki płynącej ze środka zapełnionego Cheder Cafe wiedziałem, że chciałbym do tych dźwięków wrócić i jest to możliwe dzięki płycie wydanej przy wsparciu Żydowskiego Instytutu Historycznego. To wsparcie jest zrozumiałe, bo projekt Oli Bilińskiej jest bezsprzecznie wartościowy z perspektywy historii kultury i języka. Ten album to kolekcja piosenek yiddish, powrót do zamierzchłych czasów, w których żydowska kultura była obecna w całej Polsce.
