Markus Stockhausen - trębacz z muzycznej rodziny

Ekspresyjny trębacz i kompozytor, którego szerokie zainteresowania zahaczają o jazz, muzykę klasyczną i nowoczesną muzykę kreatywną bez ścisłych gatunkowych podziałów, Markus Stockhausen zyskał światowe uznanie za swoje różnorodne produkcje. Jako syn znanego współczesnego kompozytora Karlheinza Stockhausena od lat 70. XX wieku jest częścią międzynarodowej sceny muzycznej. Stockhausen zyskał uznanie pracując z ojcem od mniej więcej 25 lat. Ma na koncie występy z London Sinfonietta, Metropole Orkest czy Swiss Jazz Orchestra. Z biegiem lat zdobywał kolejne pochwały i liczne nagrody. Współprowadzi kilka grup ze swoją żoną, wiolonczelistką Tarą Bouman. Regularnie nagrywa, wydając albumy między innymi w barwach wytwórni ECM.

Urodzony w Kolonii w 1957 roku Stockhausen zadebiutował jako muzyk w wieku czterech lat. Pojawił się na nagraniu swojego ojca. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku lat sześciu, a w 1969 zaczął uczyć się jazzu u Manfreda Schoofa i grać na trąbce.

Stockhausen nagrywał dla wielu wytwórni pod koniec lat 70. i na początku 80. W 1983 roku wystąpił na nagraniu ojca zatytułowanym “Donnerstag Aus Licht”, a rok później jako współpracownik na pierwszej sesji dla ECM, czyli “Continuum” Rainera Bruninghausa. Następnie trębacz i jego brat Simon założyli awangardowy zespół Kairos w 1985 roku. Grupa istniała do 1990 roku, ale nie pozostawiła po sobie żadnych nagrań. W 1989 roku Stockhausen pojawił się na albumie “City of Eyes” Ralpha Townera i zadebiutował w ECM jako lider (“Cosi Lontano ... Quasi Dentro”). Towarzyszyli mu kontrabasista Gary Peacock, perkusista Zoro Babel oraz pianista Fabrizio Ottaviucci.

W latach 1993–1999 Stockhausen nagrywał klasykę i jazz dla kilku wytwórni. Wśród najważniejszych wydawnictw należy wymienić: “New Colors Of Piccolo Trumpet”, “Possible Worlds”, “Sol Mestizo” oraz “Still Light for Paracelsus”.

Trębacz grał w improwizująco-jazzowym trio z basistą Arildem Andersenem i perkusistą Patrice Heral, a w 1999 roku dołączył do nich gitarzysta Terje Rypdal. Ich album “Karta” został wydany przez ECM w 2000 roku. W tym samym roku Stockhausen wypuścił na światło dzienne solowy album zatytułowany po prostu... “Solo I”.

Przez pierwsze dziesięć lat nowego wieku Stockhausen reżyserował cykl koncertów o nazwie “Klangvisionen” z muzyką intuicyjną, który odbywał się w kościele w Kolonii. Pozostał także aktywny jako sideman, współpracownik i lider w różnych projektach. Dla Aktivraum nagrał “nonDUALITY” z bratem Simonem na trąbkę i orkiestrę smyczkową.

W 2008 roku Aktivraum wydało kolejny album tria Stockhausen / Andersen / Heral, tym razem z polskim pianistą Władysławem Sendeckim. W 2010 roku trębacz nagrał “Eternal Voyage” z międzynarodowym sekstetem, który zagłębił się w tradycyjną wschodnią i śródziemnomorską muzykę ludową i starał się tchnąć w nią życie poprzez improwizację. Powszechnie uznany za odważny i nowy kierunek w twórczości artysty, jest również godny uwagi, ponieważ sygnalizował początek współpracy Stockhausena z pianistą jazzowym Florianem Weberem. Koncerty duetu odbyły się w ich rodzinnym mieście w Kolonii, a także w Monachium i jego okolicach. Początkowo Stockhausen był jedynym kompozytorem, ale wraz z upływem czasu, Weber także zaczął pisać dla duetu. Mimo, że pierwotnie oprócz standardowego instrumentarium posiłkowali się elektroniką, to ostatecznie ewoluowali do duetu stricte akustycznego.

Stockhausen kontynuował nagrywanie jako solista, gdy nie grał z Weberem. W ciągu następnych kilku lat pojawił się na nagraniach Irmin Schmidt, Stevko Buscha i Angelo Comiso. W 2013 Markus Stockhausen mógł się pochwalić wspólnym albumem z Metropole Orkest, który ukazał się za sprawą Intuition. Jego album “Wergo Spaces & Spheres” z udziałem Marka Nauseefa, Tary’ego Boumana, Stefano Scodanibbio i Ottaviucciego, wyszedł w tym samym roku.

Następnie duet Stockhausen i Weber stał się najbardziej aktywnym projektem i chociaż trębacz nadal współpracował z innymi artystami, to duet stał się filarem jego działalności. Ich debiutancka studyjna płyta “Alba” została wydana przez ECM w 2016 roku. W następnym roku połączył siły z wiolonczelistą Jörgiem Brinkmannem i perkusistą Christianem Thomé przy elektronicznej produkcji “Far Into The Stars”.