Scandal

Dokładnie trzy lata temu ukazała się pierwsza, koncertowa płyta kwintetu Sound Prints, dodatkowo sygnowanego nazwiskami jego liderów: Joe Lovano i Dave'a Douglasa, miałem wtedy przyjemność recenzować ją na łamach Jazzarium.

Właśnie słucham kontynuacji czyli drugiej, tym razem studyjnej płyty Sound Prints. Podobnie jak poprzednio, muzyka kwintetu współprowadzonego przez dwóch wybitnych amerykańskich instrumentalistów, dedykowana jest Wayne Shorterowi, z jego twórczości czerpie inspiracje i równocześnie oddaje należny hołd. Poprzednia, koncertowa płyta, nie prezentowała najlepiej wielkiego potencjału zespołu, a ten na żywo wypada bardzo efektownie i festiwalowo, prawdopodobnie nagranie w fazie postprodukcji poddano zbyt dużej kompresji przez co brzmienie zespołu uległo spłaszczeniu, a wiele cennych detali uległo rozproszeniu. Na szczęście tym razem jest inaczej. Nagrań dokonano w nowojorskim The Bunker Studio, zbudowanego wg najlepszych wzorów i doskonale wyposażonego, zostały one pieczołowicie zrealizowane i wyprodukowane, dlatego teraz, ten kto uprzednio słyszał kwintet na żywo nie zawiedzie się.

Na albumie pt.: Scandal zaprzyjaźnieni muzycy wykonują dwa utwory Shortera: Fee Fi Fo Fum (z albumu Speak no Evil, Blue Note 1966) oraz Juju (Juju, Blue Note 1964), a także własną muzykę inspirowaną twórczością wybitnego saksofonisty: cztery kompozycje autorstwa Lovano i pięć Douglasa, otrzymujemy blisko 70 minut muzyki emanującej radością z kolejnego spotkania. Znakomici instrumentaliści, dostarczają nam ekscytujących dialogów i solowych popisów instrumentalnych wpisanych w formę neo-bopu z elementami współczesnych doświadczeń obu liderów. Douglasa znamy jako artystę bardzo ambitnego, poszukującego i nie stroniącego od eksperymentów, jego bogata i różnorodna dyskografia raz zbliżała się do głównych nurtów amerykańskiej tradycji, innym razem oddalała podążając w dalsze okolice: muzyce funky, elektronice, wreszcie free improv. Tymczasem, o dziesięć lat starszy, Joe Lovano szedł prostą drogą. Wybitny saksofonista swój instrumentalny kunszt wywodzi z niebywałej umiejętności utożsamienia się z najważniejszymi dokonaniami w całej historii amerykańskiego jazzu. Wielki Joe jest tu swoistym encyklopedystą brzmień i nurtów, a przede wszystkim posiada doskonały feeling, którego idealne poczucie niektórzy uważają za rzecz w jazzie najistotniejszą. Douglas zwracał uwagę na inne kwestie, bardziej zainteresowany był kompozycją i intelektualnym podejściem do jazzowej formy. Ich wspólne nagranie przełamuje dotychczasowe różnice, muzycy wznoszą się wyżej i demonstrują jedność ponad podziałami co dodatkowo przyczynia się poszerzeniu ich instrumentalnej inwencji.

Album Scandal zawiera wiele dynamicznej muzyki z porywającymi solami i palącą się do gry sekcją rytmiczną, jednak moją uwagę zwróciły utwory spokojniejsze, bluesy które kształtują szczególną atmosferę tej płyty, utwory: Ups and Downs, Libra, tytułowyScandal Douglasa, a także Full Moon i rewelacyjne wykonanie Juju w aranżacji Lovano, to dla mnie najciekawsze chwile na płycie, owszem nie byłoby ich gdyby nie perfekcyjnie zagrane kawałki w szybkich tempach, jednak ten sposób muzycznej narracji dobrze znam już z poprzedniego albumu i może dlatego tym razem urzekły mnie kompozycje o nieco odmiennym charakterze, w których solowe partie liderów nie tyle dialogują czy rywalizują ze sobą, ile ciągną wątek wspólny, przez co dochodzi do swoistego wyrównania szans lub zatarcia różnic pomiędzy muzykami o nieco odmiennych muzycznych doświadczeniach. Warto zwrócić uwagę na świetny akompaniament i fortepianowe wypady Lawrence Fieldsa, który pełni także rolę swoistego katalizatora między obydwoma liderami. Doskonałego zestrojenie sekcji rytmicznej Linda Oh / Joey Baron nawet nie sposób zwięźle skomentować, wszelako należałoby poświęcić ich pracy jakiś poważniejszy muzykologiczny referat.

Na album składa się 11 kompozycji, które w równym stopniu nawiązują do afro-amerykańskiej tradycji jazzu, wpływu na tę muzykę jaki wywarła awangarda lat 60-tych z Waynem Shorterem na czele, oraz bardzo ważnego osobistego wkładu w tej mierze obu liderówSound Prints. Warto wspomnieć, że Lovano, Douglas, a także Baron spotkali się jeszcze wcześniej, w roku 2009 i projekcie: Masada with Joe Lovano: Stolas, Book of Angels Volume 12 (Tzadik). Tamte nagrania i koncerty dedykowano innej, równie ważnej co afro-amerykańska, żydowskiej tradycji muzycznej, mającej swój znaczący wpływ w rozwoju jazzu.

Kwintet Sound Prints jest dziś dla mnie jednym z najciekawszych comb głównego nurtu amerykańskiego jazzu, a album Scandal potwierdzeniem tego, że wszystko co w muzyce najważniejsze ( i nie tylko w muzyce ) odbywa się ponad podziałami.