fsrecords.net

Bobby Bradford, Frode Gjerstad, William Roper, Alex Cline - Frice

Zanim Don Cherry pojawił się w kwartecie Ornette'a Colemana trębaczem zespołu słynnego lidera był Bobby Bradford. Odpowiedzialność za rodzinę jednak odwiodła go od kariery wędrownego muzyka. To dobrze znana historia, ale trudno nie zastanawiać się „co by było, gdyby Bradford został w Nowym Jorku i kontynuował tworzenie z Colemanem?”. Ta myśl jest jeszcze bardziej intrygująca, gdy dowiedzieliśmy się, że małżeństwo, które zdominowało rozwój młodego muzyka, rozpadło się w 1970 roku.
 

Ecstasy - najnowsza płyta Dominika Strycharskiego już dostępna.

Jeden z najbardziej błyskotliwych współczesnych improwizatorów grających na flecie Dominik Strycharski nie po raz pierwszy pojawia się na nagraniach w katalogu Fundacji Słuchaj. Blisko dekadę temu ukazał się album z jego udziałem Myriad Duo, nagrany z wirtuozem gitary basowej Rafałem Mazurem, jakiś czas później solowy recital Flauto Dolphy, poświęcony muzyce wielkiego Erica Dolphy'ego. A potem October Suite, płyta dokumentująca jubileuszowy koncert formacji RGG, podczas którego Dominik był gościem specjalnym obok wokalistki Marty Grzywacz i trębacza Artura Majewskiego.

Wolę improwizację od grania tej samej muzyki - wywiad z Markiem Sandersem

Mark Sanders to jeden z najbardziej aktywnych i doświadczonych perkusistów współczesnej sceny muzyki improwizowanej. Brytyjczyk znalazł czas na to, żeby porozmawiać ze mną o Mikołaju Trzasce, artystach, którzy go zaskakują oraz o serialu "Breaking Bad".

Gdy umawialiśmy się na ten wywiad, napisałeś, że też jesteś fanem “Breaking Bad”. Kto jest Twoją ulubioną postacią występującą w tym serialu i dlaczego?

Wildlife

Tych Panów znamy doskonale, słuchaliśmy tysiące ich płyt, zarówno w formule tria (w odniesieniu do którego używali onegdaj nazwy Deep Whole Trio, choćby na płycie wydanej w Polsce za sprawą Multikulti), jak i w innych, najprzeróżniejszych konfiguracjach personalnych, a nawet stylistycznych. Po prawdzie nie są nas w stanie niczym zaskoczyć. A jednak…

Earth's Frequencies

Koncertowe spotkanie legend amerykańskiego free jazzu i muzyki improwizowanej, dalece sędziwego już trębacza, który w okolicach 80.urodzin znów stał się niebywale aktywny muzycznie i sporo od niego młodszego gitarzysty, ale także hołubionego w niemal każdym medium związanym ze wskazanymi gatunkami muzycznymi, nie może ujść naszej wnikliwej analizie.

Warszawa 2019

Elektroakustyczna grupa Evan Parkera powstała prawie trzy dekady temu, jako koncepcja rozwijania swobodnej improwizacji akustycznego tria Parker/ Guy/ Lytton w kierunku brzmień elektronicznych, zarówno generowanych jako pewien rodzaj echa, jak też będących dekonstrukcją żywych dźwięków. Koncepcja zakładała również produkowanie dźwięków syntetycznych jako niezależnego strumienia improwizacji, pozostającego w opozycji do dźwięków akustycznych.

Birdland, Neuburg 2011

Cecil Taylor, to bez wątpienia ikona jazzu, free jazzu i szeroko rozumianej muzyki improwizowanej. Żył długo, pracował intensywnie, publikował obficie. Od ponad dwóch lat swoje niekończące się tyrady na rozgrzanej klawiaturze fortepianu grywa już jednak w czeluściach tajemniczej otchłani, którą niektórzy zwykli nazywać życiem wiecznym.

Kairos

Fundacja Słuchaj! zaprasza na spotkanie pewnej japońskiej pianistki, którą znamy już z kilku wstrząsająco udanych albumów wydanych przez ten label i pewnego amerykańskiego perkusisty, który bez cienia wątpliwości jest legendą muzyki improwizowanej. Być może nie wszyscy wiedzą, iż w autorskim portfolio tego jegomościa są także albumy, na których rzeczony muzyk śpiewa. Tu, na albumie Ikaros czyni to także! I to jak pięknie! Definitywnie Gerry Hemingway poradziliby sobie doskonale na scenie popowych wokalistów! A Izumi Kimura?

For The People Of The Open Heart

Spotkanie doskonałego amerykańskiego puzonisty Steve’a Swella z jedną z bardziej rozpoznawalnych i zgranych, europejskich sekcji rytmicznych, czyli Tokar-Kugel, nie mogło nie zakończyć się pełnym sukcesem. W tym zakresie nie ma zatem zaskoczenia, jest nim raczej fakt, jak wyśmienicie zrealizowali tu swoje zadanie ukraiński kontrabasista i niemiecki perkusista.

A World View by Trevor Watts

Zawsze rozumiałem słowo Moiré w prosty sposób. Oznaczało, że dwa lub więcej pomysłów może tworzyć trzeci i tak dalej, w tym przypadku w uchu lub w oku patrzącego. To, co widzisz/ słyszysz, jest tym, co widzisz i słyszysz. Oparłem pisanie muzyki na zazębiających się pomysłach (..) muzykę tę często nazywano minimalistyczną. Ale nigdy o tym tak nie myślałem. Rytm zawsze był bardzo ważny, a rytm ze swej natury jest w pewnym sensie moiré, czyli prosty i można go nazwać minimalistycznym.

Strony