Recenzje

  • At L'improviste

    W europejskim jazzie, a francuskim szczególnie Henri Texier to postać bardzo ważna. Jako młody muzyk grywał z plejadą amerykańskich gwiazd z Erikiem Dolphym, Budem Powellem, Johnny Griffinem i Philem Woodsem na czele. Razem z takimi twórcami jak Michel Portal, Francois Janeau, Benard Lubat, Louis Sclavis czy Jean Luc Ponty budował to czym jest dzisiejsza jazzowa scena francuska. A to potęga, której nie jesteśmy chyba zbytnio świadomi. Działa na niej od pięciu dekad. W perspektywie europejskiej jest gwiazdą.

  • Live From The New Music Cafe

    Geniusze rodzą się rzadko i żyją krótko. Julius Hephill przeżył niespełna 57 lat. Znakomitą większość swej muzycznej przygody połączył z saksofonowymi zespołami: World Saxophone Quartet i Julius Hemphill Sextet (obydwie nazwy niekiedy występują z przedrostkiem "The"), w tym ostatnim częściej będąc dostarczycielem kompozycji, aranży i dyrygując niż grając. To nie koniec artystycznych wizji Hemphilla, który w swym życiu imał się każdego przedsięwzięcia o artystycznym wymiarze.

  • Polonezy

    Zacznijmy wzniośle - wszak polonez to taniec narodowy i swego czasu tańczyło go prawdopodobnie ok 90% osób czytających tę recenzję. Czy płyta z muzyką instrumentalną wydana w 2013 roku może być świadectwem patriotyzmu? Za przykładem Leszka Możdżera, śmiało można powiedzieć: „można”? Można (tutaj jedno oko mimowolnie przymyka mi się i nic na to nie poradzę). Tak jak Możdżer - w świadomości mas reinkarnacja wrażliwości Komedy i talentu Chopina - stworzył sobie Polskę, tak w trochę inny sposób potraktował temat jego alternatywny odpowiednik - Marcin Masecki.

  • Twine Forest

    Mniej znaczy więcej. Zasada tyleż prosta w teorii, co nastręczająca nierzadko wiele trudności w praktyce – muzyka improwizowana nie jest tu żadnym wyjątkiem. No bo jak tu do tego „mniej” przejść na porządku dziennym, jeśli na ten przykład nagrało się właśnie rozpisaną na improwizujący kwartet/kwintet i kameralną orkiestrę muzyczną opowieść, inspirowaną historią walki o prawa Afroamerykanów, opus magnum, nad którym pracowało się latami, a następnie zrealizowało kolejny niezwykły, tym razem  orkiestrowy projekt?

  • Fatalist: The Repetition of History

    Romantyczne inklinacje niemieckich artystów znane są co najmniej od wieku XIX, ale ciekawe, co powiedzieliby Brahms, Wagner czy Ryszard Strauss gdyby przyszło im tworzyć w obecnym stuleciu? Może zmuszeni do żmudnej mieszczańskiej egzystencji typu middle-class, żyjąc w małometrażowych domkach jednorodzinnych, zamiast zapełniać nutami długie arkusze wklepywaliby je pochyleni nad laptopami, a zamiast oper, koncertów czy symfonii komponowaliby muzykę choćby taką, jak  ich współczesny kolega po fachu Christoph Berg?

  • No End

    Jazz potrzebuje ikon, którymi żywić będzie się popkultura. Ikona, z założenia nie może być zwyczajna. Musi przyprowadzić do studia nagraniowego lamę - jak Michael Jackson podczas sesji z Freddiem Mercurym, musi mieć sukienkę z surowego mięsa jak Lady Gaga, albo obsesyjnie nie tolerować kaszlu na swoich koncertach - jak Keith Jarrett.

  • Live in Wroclove

    Mówienie i pisanie o Williamie Parkerze  jedynie jako o wybitnym improwizatorze odziera w pewnym sensie jego osobę z właściwej jej nietuzinkowości.  Pisząc te słowa nie mam wcale przede wszystkim na myśli innych aniżeli muzyczny wymiarów jego działalności – poetyckiego, edukacyjnego czy politycznego.  To jedynie (lub może raczej aż) konsekwencja pewnej bardzo świadomej filozofii, która leży u podstaw tych poczynań.

  • IN THIS LIFE

    Jamie Baum należy postrzegać w kategoriach swoistego fenomenu w świecie jazzu. Amerykańska flecistka, autorka wyrafinowanych, przy czym szalenie subtelnych kompozycji od kilkunastu lat z powodzeniem realizuje swoje artystyczne wizje jako silny lider kameralnego zespołu Septet+. Płyta „In This Life”, wydana nakładem Sunnyside Records, która ukazała się w październiku tego roku, miała być objawieniem. Krytycy żywili wobec niej wielkie nadzieje na spektakularny, pełen natchnienia zbiór utworów inspirowanych podróżami Baum po Południowej Azji. I oto jest.

  • Shadow Man

    Tm Berne jest jednym z najznakomitszych współczesnych kompozytorów muzyki improwizowanej. Przeczuwać mogła to kiedyś garstka fanów jego poczynań w wydawnictwie Screwgun - dziś musi to przyznać niemal każdy, zwłaszcza po spotkaniu z albumem „Shadow Man”.

  • The Unified Field

    Link do kup teraz: 
    Kup płytę

    Piano Interrupted - nazwa dla wspólnego projektu Toma Hodge'a i Franza Kirmanna mówi wszystko: fortepian przerwany, w którego środek coś wetknięto zaburzając jego normalny muzyczny bieg. Nazwa nie zdradza jednak jak łagodna a przy tym świeża i bezpretensjonalna powstaje w ten sposób muzyka.

  • Kaddish

    Sięgając po najnowszą płytę Piotra Barona “Kaddish” warto najpierw wyrzucić za siebie opakowanie tego albumu. Powodów jest kilka. Po pierwsze jest brzydkie, po drugie pierwszy rzut oka na listę utworów może zniechęcić do zapoznania się z muzyczną zawartością ("Barka na jazzowo?! To musi być koszmar!!") po trzecie po to, by wrócić do niego po zasłuchaniu się w znakomitej muzyce z tej płyty, by po pokornej lekturze odczytać ją na nowo. 

  • Vote For Vein

    Link do kup teraz: 
    Vote for Vein

    Ostatnia płyta szwajcarskiego zespołu Vein to swoisty concept album – jej tytuł to „Vote for Vein”, z okładki uśmiechają się do nas ubrani w garnitury muzycy, zaś tytuły niektórych kompozycji są niczym wyjęte z przedwyborczych wystąpień politycznych. Gdy dodamy do tego muzyczną stronę utworu otwierającego płytę – „Appearance And Speech” – , wydaje się, że mamy do czynienia z projektem czysto rozrywkowym. Czy cała płyta potwierdza te oczekiwania?

  • Remembering Nina & Abbey

    Najnowsza płyta Agi Zaryan "Remembering Nina & Abbey" to hołd złożony wokalistkom: Ninie Simone i Abbey Lincoln. Obie były postaciami charyzmatycznymi, diwami jazzu, które inspirowały zarówno swoim życiem, jak i twórczością. Aga Zaryan dziękuje im za swoje przeżycia i inspiracje albumem, na który składają się nowe wersje utworów z ich repertuaru. Razem z Zaryan twórczość tę celebrują doskonali muzycy: pianistka Geri Allen, gitarzysta Larry Koonse, harfistka Carol Robbins, kontrabasista Darek Oleszkiewicz i perkusista Brian Blade. Repertuar, jak i obsada, z wielkim potencjałem.

  • HOPASA

    Muzyczna podróż, w którą zabierają słuchaczy muzycy High Definition Quartet za sprawą albumu "Hopasa", to jazda bez trzymanki po drodze pełnej zakrętów. Za każdym kolejnym widzimy i czujemy co innego, zaś gdy podróż dobiega końca ... wiemy, że nie raz, i nie dwa, jeszcze w nią wyruszymy.

  • 39 steps

    Kwartet Johna Abercrombiego stał się w ciągu ostatniej dekady wzorcem (niczym wzór metra z Sèvres) współczesnego jazzu, w dodatku w formie tak uniwersalnej, że wywarł wpływ na brzmienie, a także sposób prowadzenia muzycznej narracji, wielu formacji jazzowych zarówno w Europie jak i Ameryce. Wybitny amerykański gitarzysta przez wiele lat pozostawał w cieniu swoich kolegów: Johna Maclaughlina, Pata Metheny, Johna Scofielda czy Billa Frisella, jednak był to jakby jego świadomy wybór.

Strony