Renaissance – Gesualdo

“Renaissance – Gesualdo” to drugi rozdział z podróży do przeszłości. Podróży, w którą zabiera nas wyjątkowe trio: Anna Gadt, Zbigniew Chojnacki i Krzysztof Gradziuk. XVI-wieczna Wenecja i wyprzedzająca epokę twórczość zmagającego się z chorobą psychiczną, porywczego księcia Gesualda stanowią kanwę dla opowiedzianej tu historii. „Renaissance – Gesualdo” to fascynująca zabawa konwencją bazująca na renesansowych melodiach w wykonaniu improwizacji głosu, akordeonu, elektroniki i rozbudowanego zestawu perkusyjnego.

Poprzednie wydanie tria Gadt-Chojnacki-Gradziuk pt.„Renaissance” odwoływało się do psalmów polskich kompozytorów XVI wieku. Już wtedy okazało się, że sięganie do korzeni muzyki europejskiej może przybrać niebywale ekscytującą formę i stanowić kanwę dla odświeżających rozważań na temat muzyki wielogłosowej. Drugi album tria „Gesualdo-Rennaissance” pogłębia tę konwencję.

Ukłon wobec muzyki Odrodzenia, w kontraście ze śmiałymi interpretacjami i nowoczesną, surową narracją tworzą koncepcyjny majstersztyk. Madrygały Gesualda już w XVI wieku stanowiły dla śpiewaków nie lada wyzwanie. Wymagały olbrzymiej sprawności techniczno-interpretacyjnej. Dzięki niezwykłym, wyprzedzającym epokę rozwiązaniom (liczne chromatyzmy, duże interwałowe skoki, dynamiczne zmiany i kontrasty) zyskały wielkie uznanie wśród profesjonalnych ensembli do dziś z powodzeniem zagłębiających się w ich zawiłości interpretacyjne. Nie dziwi więc, że Anna Gadt – bezkompromisowa artystka, przełamująca wszelkie konwencje na tle muzyki wokalno-instrumentalnej sięgnęła po twórczość właśnie tego kompozytora

„Renaissance- Gesualdo” to wydanie dwupłytowe: pierwsza część skupia się na muzyce weneckiego kompozytora, księcia Gesualdo; druga to zapis nagrania live materiału z poprzedniej „renesansowej” płyty tria, podczas festiwalu Firmament w Kielcach (2018). Tym razem nie mamy tu konkretnych tytułów, lecz współczesną suitę, podzieloną na sześć części. Improwizacje na temat polskich psalmów Mikołaja Gomułki czy Wacława z Szamotuł zyskują na „Renaissance-Gesualdo” na dojrzałości i wykonawczej śmiałości. Na pierwszy rzut rzuca się też olbrzymia sprawność techniki tria, precyzyjność figuracji, a także (co może dziwić w muzyce improwizowanej) - melodyjność fraz.

Z kolei otwierający część wenecką wydania, pierwszy utwór „In Te Domine Speravi” ukazuje kapryśność wielogłosowych melodii, a także złożoność harmonii i rytmu zebranego na „Gesualdo-Rennaissance” materiału. Część „Gesualdo”  to także miraż pomysłów i kontrastowych rozwiązań. Jest na nim  właściwie tylko jedna stała – hipnotyzujący głos Anny Gadt: często przeszywający i skrajny, po to, by za chwilę ukoić, otulić. Wtóruje mu rytmiczna gęstość fraz Krzysztofa Gradziuka, podkręcana przez przetworzone melodie Zbigniewa Chojnackiego. Panowie często nadają kompozycjom nerwowy, dysonujący charakter, po to tylko by za chwilę zejść na zestawioną „po bożemu” harmonię i przyjazną melodykę.

Madrygały, w których specjalizował się Gesualdo to forma przełomowa dla sztuki renesansowej. Twórczość tria Gadt-Chojnacki-Gradziuk okazuje się być tym samym dla muzyki XXI wieku. To przejaw współczesnej kultury i obyczajowości. Znak nowych, dobrych czasów.