Path of Seven Colors

Muzyka zawarta na najnowszym albumie Chesa Smitha i jego zespołu We All Break w długich fragmentach nie przypomina mi niczego, co do tej pory słyszałem. W dzisiejszych czasach to doprawdy rzadkość, żeby móc obcować z takim dziełem. Wydaje się, a przynajmniej tak twierdzą mądrzy ludzie, że w muzyce już wszystko zostało powiedziane i zagrane. Można tylko mieszać znane składniki, zadbać o odpowiednie proporcje i cieszyć się namiastką czegoś nowego i odświeżającego. A jednak raz na jakiś czas trafia się muzyka, która zaskakują swoim brzmieniem i nawet gdybyśmy długo szukali w pamięci, nie znajdziemy znanych nam odniesień czy inspiracji.

Efektem tego, co możemy usłyszeć na “Path of Seven Colors”, jest fascynacja Chesa Smitha bębniarskimi rytuałami haitańskiej muzyki vodou. Nie są to zatem odniesienia znane przeciętnemu zjadaczowi chleba. Wydaje mi się też, że sprowadzanie ich do inspiracji karaibskimi rytmami, byłoby jednak dużym uproszczeniem i nie oddaje tego, co zespół We All Break chciał nam przekazać. Podobno zresztą artysta do tego stopnia zainteresował się tematem muzyki z Haiti, że zgłębia go od… 2000 roku. “Path of Seven Colors” nie jest zatem kaprysem Chesa Smitha, ani chwilową zajawką muzyka lubiącego eklektyzm. Został zresztą poprzedzony wydaniem albumu “We All Break”, który ukazał się w 2017 roku i niemal przepadł bez jakichkolwiek recenzji i wzmianek. Zwieńczeniem tego świadomego procesu twórczo-poznawczego jest jednak omawiany przeze mnie album, który ukazuje się w wytwórni Kris Davis - Pyroclastic Records.

Ten potężny kocioł haitańskich rytmów vodou i współczesnego improwizowanego jazzu fascynuje od pierwszych taktów “Woule Pou Mwen” i sprawia, że aż chce się, by towarzyszył nam jak najczęściej w letnie, ciepłe wieczory. Autorem tej pozytywnie nastrajającej i wielobarwnej muzyki zawartej na “Path of Seven Colors” jest Ches Smith. Melodie i teksty wymyślił z kolei Daniel Brevil, który na albumie śpiewa i gra na tanbou - tradycyjnych, haitańskich bębnach. Elementy folklorystyczne i jazzowe są umiejętnie rozłożone, przez co nie sposób przypisać tej twórczości do konkretnego gatunku. Liczy się muzyka, a także zamysł, umiejętności i wyobraźnia artystów. Chesowi Smithowi towarzyszy w tym procesie twórczym saksofonista Miguel Zenon, który odnajduje się tu znakomicie. Nie bez znaczenia jest zapewne fakt, że pochodzi z Portoryko. A więc geograficznie i muzycznie niedaleko pada jabłko od jabłoni. Ponadto perkusiście towarzyszą inni improwizatorzy, np. pianista Matt Mitchell oraz artyści haitańscy oraz tacy, którzy wzbogacają paletę brzmień na tym albumie poprzez grę na tanbou.

Na “Path of Seven Colors” znajdziemy muzykę bardzo zróżnicowaną, której ciekawy koncept stanowi solidną podstawę do stworzenia czegoś kreatywnego i własnego. Dodatkowo dla spragnionych nieoczywistych muzycznych wrażeń wytwórnia Pyroclastic przygotowała box z obiema płytami We All Break. Myślę jednak, że warto rozpocząć swoją przygodę z haitańskim folklorem od podążania Ścieżką Siedmiu Kolorów pod przewodnictwem Chesa Smitha. Zapisy trwają.