Both Are True

Autor: 
Andrzej Kalinowski
Anna Webber / Angela Morris Big Band
Wydawca: 
Greenleaf
Dystrybutor: 
Greenleaf
Data wydania: 
18.03.2020
Ocena: 
4
Average: 4 (1 vote)
Skład: 
Angela Morris: conductor, tenor saxophone, flute, Anna Webber: conductor, tenor saxophone, flute, Jay Rattman: alto saxophone, soprano saxophone, flute, Charlotte Greve: alto saxophone, clarinet, Adam Schneit: tenor saxophone, clarinet, Lisa Parrott: baritone saxophone, bass clarinet, John Lake: trumpet, Jake Henry: trumpet, Adam O’Farrill: trumpet, Kenny Warren: trumpet, Tim Vaughn: trombone, Nick Grinder: trombone, Jen Baker: trombone, Reginald Chapman: bass trombone, Patricia Brennan: vibraphone, Dustin Carlson: guitar, Marc Hannaford: piano, Adam Hopkins: bass, Jeff Davis: drums

Anna Webber i Angela Morris, nowojorskie kompozytorki i saksofonistki, które połączyły siły, a co ważniejsze wrażliwość, we wspólnym projekcie orkiestrowym. Muzyka na albumie „Both Are True” przywołuje wiele skojarzeń, ale jest też oryginalna i chwilami bardzo zaskakująca.

Otrzymujemy 9 kompozycji i blisko 60 minut autorskiej muzyki na 18 osobową orkiestrę z dwoma krótkimi duetami Webber / Morris, które pozwalają nam na lepsze zrozumienie ich muzycznej wyobraźni.

 

Album otwiera kompozycja Anny Webber „Climbing On Mirrors” - podobną muzykę znam już z płyty Weber - „Clokwise”, w dużym uproszczeniu można określić ją jako syntezę współczesnej muzyki improwizowanej (Douglas, Hollenbeck, Malaby) z amerykańskim minimalizmem w obszarze muzyki klasycznej(Adams, Glass, Reich). Zapętlony temat brzmi potężnie i przejrzyście, na solo wychodzi saksofonistka altowa Charlotte Greve, której ekspresja podporządkowana jest orkiestrowemu groove, w finale kompozycji pojawia się chór, który dodaje muzyce szczególnego dramatyzmu. Utwór zawiera też przesłanie, o którym tak mówi  kompozytorka: „Climbing On Mirrors” (Wspinaczka po lustrach) pochodzi od włoskiej frazy„arrampicarsi sugli specchi ”, której nauczyłem się od przyjaciela, włoskiego basisty. Wyrażenie to zasadniczo określa moment, w którym ktoś został przyłapany w zawstydzającej sytuacji i próbuje desperacko wydobyć się z kłopotów. Często dotyczy to korupcji politycznej i to miałam na myśli pisząc. Chociaż skomponowałam ten utwór kilka lat temu, wydaje się, że za każdym razem, gdy się go wykonuję, jest coraz bardziej odpowiedni do aktualnej sytuacji politycznej, może nigdy bardziej niż teraz. Mimo wszystko zawiera przesłanie nadzieji na zakończenie tego niemożliwie trudnego dla nas czasu.”

 

Trzecia kompozycja na płycie jest autorstwa Angeli Morris i zarazem stanowi tytuł całego albumu „Both Are True”. Jej kompozytorski warsztat nie jest tak bardzo uporządkowany jak u Weber, muzyka jest bardziej otwarta, równocześnie nieprzejrzysta, zmienna, postrzępiona, jednak tempo przez cały czas jest wyczuwalne, mamy tu też więcej głosów solowych, Jay Rattman na alcie, Webber na tenorze, a Patricia Brennan gra solo na wibrafonie.

„Rebonds” ponownie jest autorstwa Anny Webber, pierwszorzędną rolę odzyskuje rytm i orkiestrowy groove, na takim spodzie, mocne gitarowe solo wykonuje Dustin Carlson.

W centrum płyty znajduje się efektowny „Coral”, autorstwa Morris, początkowo bardzo w duchu muzyki Briana Eno, jednak z czasem atmosfera staje się niepokojąca, pełna nieprzyjemnych rezonansów instrumentów blaszanych, wibrafonu i fortepianu, solo na trąbce w estetyce free gra Adam O’Farrill. Muzyka staje się gęsta i nerwowa, przypomina narastającą falę, która w swojej kulminacji nie zostaje przełamana, rozbita i rozprężona lecz tak jak gwałtownie narastała nagle opada, ulega wyciszeniu, finał jednak nie ma już nic wspólnego z ambientowym początkiem.

Trudno oprzeć się wrażeniu, że ta muzyka nie została nagrana teraz lecz w 2018 i 2019 roku, tak bardzo jest sugestywna, ale może mój odbiór został zakłócony przez wszystkie niepokojące informacje, które tak bardzo nas dotykają. Pozostałe kompozycje są równie wciągające ale nie będę ich tutaj drążył, trzymając się zasady, że recenzja nie esej i powinna być zwięzła.

Podsumowując, to świetny album, który sumuje wiele ostatnich poszukiwań w dziedzinie muzyki improwizowanej. Mam też nadzieję, że Webber i Morris uda się otworzyć jakiś zupełnie nowy rozdział w muzyce improwizowanej, bardzo bym sobie tego życzył.

1. Climbing On Mirrors, 2. Duo 1, 3. BOth Are True, 4. Rebonds, 5. Coral, 6. And it Rolled Right DOwn, 7. Foggy Valley, 8. DUo 2, 9. Reverses