Blood Moon

W rozmowie, którą miałem niedawno okazję przeprowadzić z Kris Davis, pianistka nazwała Ingrid Laubrock swoją muzyczną bratnią duszą. Nie ma w tym chyba żadnej przesady. Kris i Ingrid znają się przecież już od 2008 roku, kiedy to odbyły spotkanie w pewnej nowojorskiej kawiarni na Manhattanie. Od tego czasu współpracowały ze sobą wielokrotnie i przy różnych projektach. Grały w trio z Tyshawnem Soreyem, w zespole Toma Rainyea - Obbligato, czy razem z formacją Anti-House. Ta ostatnia jest zresztą projektem samej Ingrid, a Kris również nie pozostawała dłużna swojej koleżance. Zaprosiła ją przecież do nagrania “Capricorn Climber”.

Lista wspólnych wydawnictw z udziałem Ingrid i Kris jest dużo dłuższa. Mam tę świadomość, że pominąłem inne ważne płyty, na których obie instrumentalistki występowały. Teraz jednak, po kilkunastu latach wspólnej gry i znajomości, pianistka i saksofonistka postanowiły spróbować swoich sił w duecie. Od razu mogę napisać, że efekt tego przedsięwzięcia jest bardzo udany. I w ogóle nie słychać, że jest to pierwszy album nagrany przez obie panie w duecie.

W programie znajdziemy dziewięć utworów, spośród których cztery są autorstwa Ingrid Laubrock, trzy zostały napisane przez Kris Davis, a dwa to efekt swobodnej improwizacji. Wszystkie wyczarowują szeroką gamę barw i nastrojów, a większość z nich powstała specjalnie na tę płytę. Świadczy to o niesamowitym muzycznym porozumieniu między tymi artystkami i że deklaracje składane przez Kris Davis nie są rzucane na wiatr.

Utwory na “Blood Moon” sprawiają wrażenie swobodnych impresji, a tylko powtarzane motywy przez Kris Davis i pojawiające się od czasu do czasu unisona tworzą zręby jakichkolwiek struktur. Poza tym artystki wypuszczają nas na głębokie wody i zapraszają byśmy posłuchali ich dialogu, którego narracja jest efektem doświadczeń, umiejętności i bliskiej znajomości wyjątkowej pianistki i takiej też saksofonistki.