Peace Planet & Box Of Light

Kompozytor i perkusista Whit Dickey zgromadził już spory katalog nagrań jako lider zespołów, a także jako współpracownik zapewne kilkudziesięciu innych. Współpracował do tej pory między innymi z Davidem S. Warem, Matthew Shippem, Ivo Perelmanem czy Joe Morrisem. “Peace Planet & Box of Light” zostało nagrane przez jego dwa kwartety, których składy różnią się między sobą. Whit Dickey i saksofonista Rob Brown są wspólnymi mianownikami dla obu zespołów. Pianista Matthew Shipp i basista William Parker uzupełniają skład w “Peace Planet”, a puzonista Steve Swell i basista Michael Bisio pojawiają się na “Box of Light”. Jak można się spodziewać, muzyka na tych albumach jest bardzo zróżnicowana, czemu sprzyja to, że relacje między tymi muzykami są długotrwałe.

“Peace Planet” swoją konstrukcją przypomina suitę, a każdy z utworów przechodzi płynnie w kolejny. Gra Dickeya jest bardziej skondensowana niż jego kolegów i jego wyczucie spaja wirtuozerską grę Shippa i Parkera. Poczucie elastyczności czasu perkusisty jest pokazane przy użyciu całego jego zestawu. Tworzy punkty nacisku w zmieniających się głosach instrumentalnych (jak w „Suite for DSW”).

“Box of Light” jest częścią albumu, która jest bardziej hałaśliwa i kanciasta, ale nie mniej atrakcyjna. W „Ethereality” Rob Brown odnajduje niemal bluesową frazę a’la Sonny Rollins, która nakłania Michaela Bisio do podkreślenia różnorodnych elementów harmonicznych. Kiedy pojawia się Steve Swell, utwór zmienia formę i zaczyna przypominać mantrę. Utwór tytułowy drugiej płyty rozpoczyna się od żałobnych dźwięków, po czym przekształca się w płynną, pełną akcji kompozycję ze wspaniałymi solówkami wszystkich instrumentalistów.

“Peace Planet & Box of Light” to być może jedno z najbardziej ambitnych projektów Whita Dickey’a. Perkusista wynosi swoją muzykalność i zdolności improwizatorskie na zupełnie inny poziom - momentami intymne jak modlitwa, a niekiedy gwałtowne jak płynąca wartkim strumieniem rzeka.