W zasadzie ze wszystkimi świętami trochę tak jest. Jakaś treść, pierwotnie duchowa i podniosła, jest stopniowo obudowywana zwyczajami. A tradycja bywa sympatyczna, pozwala oswoić nieosiągalną i surową tajemnicę wiary, daje trochę uśmiechu i okazji do zabawy… ale przecież pozostaje w jakiejś opozycji co do istoty święta. Czyli co roku w świętowanie jakoś wkleja się dysonans.
