Edition records

No to mamy kolejną supergrupę. Kiedy w jednym studiu znajdują się: Chris Potter, Brad Mehldau, John Patitucci i Brian Blade to możesz spodziewać się, że coś sie dzieje. Taki kwartet to rzadkie zjawisko kosmiczne, planetarna koniunkcja niemal niemożliwa do zaobserwowania, bo jak inaczej powiedzieć o zespole, którego członkowie to nie dość, że muzycy z samego gwiazdorskiego topu jazzowego, to jeszcze twórcy z ogromnymi i oryginalnymi własnymi osiągnięciami oraz przemożnym wpływie na dzisiejszy jazz, to jeszcze ludzie bardzo zajęci.

Kto pamięta i kto polubił album Songs From The Analog Playground Charliego Huntera ten chwycić powinien za najnowsza płytę kurta Ellinga od razu. Nie koniecznie dlatego, że jest ona kontynuacją poprzedniczki sprzed dokładnie dwóch dekad, ale dlatego, że Superblue, po latach przywraca pamięć o współpracy wokalisty z grającym na siedmiostrunowej gitarze barytonowej, Charlie Hunterem. Na tamtej płycie sprzed lat co prawda Elling wystąpił zaledwie w dwóch utworach, tutaj mamy już pełnowymiarowa kolaborację.

Od czasu, gdy w 2014 roku Marquis Hill zdobył laur zwycięzcy podczas konkursu Theloniousa Monka zrobiło się o nim głośno. Chicagowski trębacz młodego pokolenia, który nie dość, że potwierdził swoje warsztatowe kompetencje to jeszcze zaskarbił sobie szacunek gremium zarówno tradycjonalistycznego, jak i nowatorskiego grona to jeszcze zadeklarował, że jazz i hip hop to owoce jednego drzewa, tyle że wyrosłe na innych gałęziach.