Amerykańskiego saksofonistę, jeśli w ogóle się o tej zacnej postaci pamięta, postrzega się głównie przez pryzmat jego długoletniej współpracy z mistrzem sopranu, Stevem Lacy. Rzecz jasna, nie ma w tym nic złego. Wszak Lacy należał do ścisłego grona artystów, którzy nie tylko wykształcili swój własny styl, ale potrafili go też zastosować, grając różne odmiany muzyki jazzowej. Steve Potts umiejętnościami nie ustępował koledze.
