WFSK: KRÓLOWIE RYTMU Calypso Rose (Trynidad i Tobago) Moana & The Tribe (Nowa Zelandia)

Prawdziwa diva i ambasadorka par excellence muzyki Karaibów. Od 60 lat występuje na scenie, napisała 800 piosenek i nagrała ponad 20 płyt. Koncertowała na całym świecie. Jest jedyną kobietą, którą uhonorowano podczas słynnego Karnawału Trynidadu i Tobago w 1978 roku tytułem „Monarchy Calypso”, jednego z największych zaszczytów na wyspach.

Calypso Rose, dziś już siedemdziesięciotrzyletnia wokalistka, dzięki swojej energii, nietuzinkowej osobowości i uwielbieniu jakim darzą ją tłumy, porównywana jest do Arethy Franklin, Cesarii Evory, czy Celii Cruz. Sama zresztą występowała wspólnie z innymi wielkimi gwiazdami, między innymi z Michaelem Jacksonem, Bobem Marleyem, Miriam Makeba, Tito Puente, czy Robertą Flack.

Żywa legenda calypso i soca, urodziła się 27 kwietnia 1940 roku na maleńkiej wyspie Tobago w Republice Trynidadu i Tobago, jako McArtha Lewis. Zaczęła koncertować gdy miała 15 lat, aby powoli, lecz na zawsze, zdobyć szacunek na zdominowanej przez mężczyzn muzycznej scenie calypso. Dziś mieszka w Nowym Jorku, ale co roku powraca na swoją wyspę, by jak powiada „wrócić do siebie”. Wciąż bardzo aktywna, regularnie koncertuje na całym świecie.

----------------------

Założona w 2002 roku grupa tworzy własną mieszankę stylów tradycyjnych i współczesnych z Nowej Zelandii. Przesuwa granice muzyki maoryskiej, łącząc taonga puoro, haka, kantyki z soulem, reggae i muzyką klasyczną. Szybko ugruntowali swoją pozycję odnosząc największe sukcesy na Aotearoa (maoryska nazwa Nowej Zelandii), a ich utwory pojawiają się na europejskich listach przebojów.

Liderką zespołu jest Moana Maniapoto - jeden z najważniejszych i najznamienitszych głosów maoryskich, a zarazem autorka poruszających i nierzadko zaangażowanych politycznie tekstów. W 2004 r., dzięki swojemu utworowi „Moko”, stała się pierwszą nie-Amerykanką, która wygrała jeden z największych amerykańskich konkursów pisania piosenek. W rodzimej Nowej Zelandii Moana może poszczycić się zdobyciem wielu prestiżowych nagród w uznaniu dla jej 'wybitnego przewodnictwa i zasług dla rozwoju nowych kierunków w sztuce maoryskiej’, w tym Nowozelandzkiego Krzyża Zasługi.

Na scenie wraz z Moaną występują półnadzy tancerze maoryskiego tańca, znanego dobrze fanom rugby, gdyż nowozelandzcy gracze wykonują go zawsze przed meczem. Haka to taniec wojenny, który pierwotnie miał wystraszyć przeciwnika. Podczas tańca używa się niemal każdej części ciała, a mimika twarzy musi być niezwykle ekspresyjna. Dbając o najdrobniejszy szczegół wzbogacają swój występ bogatą prezentacją multimedialną, która pomaga przybliżyć kulturę tubylczych ludów Nowej Zelandii.