18-go listopada, w klubie Alchemia w Krakowie, Barry Guy zaczyna swoją rezydencję naKrakowska Jesień Jazzowa. Rozpoczyna 3-ma dniami koncertów w małych składach (18, 19 i 20 listopada), a następnie kończy z rozmachem koncertem całego składu (21 listopada) w Akademii Muzycznej.
To było muzyczne święto, pokojowa manifestacja tego czym może być muzyka improwizowana: jednością w wielości, gotowością na niespodziewane, świętem twórczości, otwartości a także zwykłej, ludzkiej radości. Na finał Festiwalu Ad Libitum hiszpański pianista Agusti Fernandez stworzył być może najbardziej demokratyczny kolektyw w historii polskiej improwizacji.
Po cokolwiek nieprzewidywalnej inauguracji festiwalu muzyki improwizowanej Ad Libitum dzień drugi wydawał się artystycznym pewnikiem. Oto na scenie Laboratorium swoją najnowszą muzykę pokazać miało trio Aurora - Agusti Fernandez / Barry Guy / Ramon Lopez a przed nimi trio Pole spotkać miał się z portugalskim wirtuozem skrzypiec Carlosem Zingaro.
Chyba trudno było o lepsze otwarcie 9tej edycji festiwalu Ad Libitum niż wykonanie kompozycji Bogusława Schaeffera, który w tym roku świętuje 85te urodziny. Wykonanie tej graficznej partytury powierzone zostało 7 muzykom znanym fanom naszej improwizowanej sceny - o bardzo różnych muzycznych życiorysach. Z drugiej strony sam utwór „Media” jest wyzwaniem na pograniczu kompozycji i improwizacji - wolnej interpretacji i bardzo szczegółowego, złożonego zapisu. Tę dwoistość muzyki improwizowanej bada przecież Ad Libitum już od 9 lat.
Dziś rozpoczynają się koncerty w ramach 9. edycji festiwalu Ad Libitum. Z częścią z Was spotkamy się na koncercie "Media" i Thunder. Dla tych, którzy nie mogą być dziś w Laboratorium Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie mamy zaproszenia na niemniej ciekawe koncerty sobotnie! Zagrają słynne Aurora Trio a także Carlos Zingaro wspólnie z triem Pole!
Tak o płycie Pola "Radom" pisał na naszych łamach Kajetan Prochyra:
Przyznam, że z początku męczyła mnie ta płyta niemożebnie. Przy okazji kolejnych odsłuchów nijak nie mogło mi się poukładać, że tak odstającą muzykę zagrał nie kto inny, jak Agustí Fernández i Mats Gustafsson. Kiedy jednak nadszedł czas, by się z nią wreszcie na dobre rozliczyć - album Constellations przemówił bardziej ludzkim głosem.
Agusti Fernandez to bardzo uznany hiszpański pianista. Zadebiutował w 1985 roku albumem „Ardent” - zbiorem impresji nastawionych na 'luźną formę'. Fernandez jest jednym z najciekawszych pianistów freejazzowych, będących pod wpływem twórczości Cecila Taylora czy Iannisa Xenakisa. Jego najnowszy albym „El Laberint de la Momoria” („Labirynt Pamięci”) to fernandezowskie ujęcie hiszpańskiego folku, pieśni tradycyjnych i muzyki klasycznej.
Oj naczekała się ta płyta w kolejce do recenzji straszliwie. Nie bez powodu, bo przecież w ubiegłym roku o Barrym Guyu w Jazzarium pisaliśmy dużo, o Agustim Fernandezie też nie mało. Z okazji przyjazdu Barry’ego Guya z London Jazz COmposers Orchestra pojawiły się także, tytułem przypomnienia recenzje sprzed lat dwóch płyt tria AURORA. Żeby więc cierpliwości czytelniczej nie nadwyrężać, a też i nie być posądzonym o nachalne narzucanie czytelnikowi muzyki tych artytów, postanowiliśmy zaczekać. Ale dłużej czekać nie sposób.
