Przeczytaj

  • Sabino

    Tony Malaby jazzowego szlifu nabrał grywając z czołówką nowojorskiej bohemy i choć nie były to postaci z pierwszych stron gazet zawsze grywał z muzykami należącymi do ścisłej czołówki współczesnego jazzu.

  • EGG3 w Gdyńskim Uchu - mocne otwarcie jazzowego października w Trójmieście -

    Październikowy program wydarzeń okołojazzowych w Trójmieście jest w tym roku wypełniony koncertami grup skandynawskich. Dzieje się tak głównie za sprawą festiwalu Jazz Jantar, który gościł będzie szeroką gamę muzyków z północnego półwyspu, ale nikt się chyba nie spodziewał, że ów skandynawski miesiąc prawdziwie mocnym uderzeniem rozpocznie gdyńskie Ucho, na którego scenie w ramach Sax Clubu wystąpiła formacja EGG3.

  • Intents and Purposes

    Wytwórnia International Phonographic wydała właśnie zremasterowaną reedycję albumu The Bill Dixon Orchestra „Intents and Purposes“, który nagrany został w latach 1967/68 i pierwotnie ukazał się w katalogu RCA w roku 1967.

  • Siła i ogień Erase Quartet w Pardon To Tu

    Lebik / Trela / Mucha / Mielcarek czyli Erase. Powstali z inicjatywy Gerarda Lebika – saksofon tenorowy i Michała Treli – perkusja sześć lat temu. Działają w różnych składach od tria przez kwartet po Erase Emsamble. Choć działają na rynku od dość nie mają na koncie żadnej płyty. Ten stan ma się zmienić już niedługo. Debiutancki album kwartetowej odsłony Erase został nagrany w ubiegły weekend. Pewnie lada moment będziemy mogli zobaczyć go na sklepowych półkach.

  • Shine

    To była jedna z najbardziej elektryzujących informacji w światowym show-biznesie. W lipcu 2007 roku ogłoszono wszem i wobec, że kolejną gwiazdą firmy Hear Music będzie jedna z największych artystek wszech czasów – Joni Mitchell. Pikanterii dodawał fakt, że Hear Music to płytowy oddział ogromnego konsorcjum Starbuck dostarczającego światu parzonej na milion sposobów kawy. „Kolejna kawiarniana gwiazda” zagrzmieli dziennikarze, których pamięci nie uszły okoliczności wycofania się siedem lat temu Joni Mitchell z muzycznego biznesu.

  • Elements

    I to są chwile kiedy siadanie do klawiatury i pisanie recenzji jest najprawdziwszą przyjemnością. Nawet pomimo tego, że słowa nigdy nie będą w stanie oddać tego co zawiera płyta  ni jak się mają do wydobywającej się z głośników muzyki. Ale w takich chwilach sądzę pisać trzeba bez względu na rezultaty.

  • Skrzyżowanie Kultur 2012: muzyka jak modlitwa!

    Porównanie do koncertu mistrzów aż cisnęło się na usta. Titi Robin grający na gitarze i buzuki przywiózł ze sobą zespół międzynarodowy, „Riverbanks“. W skład grupy weszli Sinan Celik, kaval/flet turecki (Turcja); Murad Ali, sarangi (Indie); Mehdi Nassouli, guembri/gitara afrykańska, śpiew (Maroko); Francis Varis, akordeon (Francja), Ze Luis Nascimento, bębny, instrumenty perkusyjne (Brazylia). Oto więc nastąpiło kolejne krzyżowanie kultur, ale nie był to jednorazowy gest jak to miało miejsce podczas koncertu mistrzów.

  • Ragged Jack

    I znów płyta nie nowa. To źle, że przez całe wieki nie było w Polsce dostępu do wielu płyt. W ten sposób nie wiedzieliśmy, co dzieje się na Świecie w muzyce jazzowej. Owszem dochodziły produkcje wielkich koncernów, ale wbrew pozorom te nie są, jak się teraz okazuje, najbardziej reprezentatywne dla współczesnego jazzu, którego kroniką są małe niezależne wytwórnie płytowe.

  • Skrzyżowanie Kultur 2012: Suma kultur.

    Warsztaty stały się już tradycją festiwalu Skrzyżowanie Kultur. Tradycją także jest, że w klubie festiwalowym grają swój powarsztatowy koncert uczestnicy, ale także dają występ galowy już na głównej scenie mistrzowie. 

  • Sing Sing Penelope w Pardon, To Tu

    Sing Sing Penelope bydgoska, jazzowa formacja niespecjalnie rozpieszcza warszawską publiczność. Dlatego informacja o ich wrześniowym przyjeździe do stolicy zelektryzowała ich wyznawców. Postawiła na baczność i kazała, jak na alert, stawić się 26 września w Pardon, To Tu. Niezawodnym klubie propagującym muzykę jazzową i improwizowaną, miejscu sprzyjającym niszowym, wymagającym projektom. Nie zdziwiło więc nikogo, że to właśnie tam odbył się warszawski koncert Sing Sing Penelope.

  • Skrzyżowanie Kultur 2012: opowieści Tygrysa z Korei i Japonii

    Głos i bęben. Koreańska tradycja pansori. Śpiew i akompaniament changgo. Dla naszej kultury muzycznej rzecz zadziwiająca, z pewnością brzmiąca cokolwiek obco. Zwłaszcza dla tych wszystkich, którzy kulturą Korei interesują się okazjonalnie. Koncert Ahn Sook-sun zwaną także primadonną klasycznej muzyki Koreańskiej to doświadczenie dla wielu z zupełnie niespotykane, ba nawet najpierwsze.

  • Bending Bridges

    Czasem zdarza się, że gdy bierzemy do ręki nieznaną płytę, widzimy na okładce takie nazwiska, które gwarantują jakość i zapowiadają interesujące przeżycia muzyczne. I nie jest zaskoczeniem, jeśli są to albumy doświadczonych, w tym wypadku, gitarzystów, na przykład: Pata Matheny'ego, Johna Scofielda czy Freda Fritha, a więc muzyków z długim stażem. Jednak gdy wpadnie nam w ręce najnowszy album gitarzystki 31-letniej i wtedy pomyślimy: „To będzie coś!", to jest sytuacja niebywała.

  • Nie wiem nawet czy o czymś marzę, bo to co mam teraz już jest niesamowite - wywiad z Agnieszką Hekiert

    Komponuje, pisze teksty, aranżuje. Prowadzi chóry typu circle singing, uczy śpiewu. Nagrywa ze znakomitymi muzykami z Polski i nie tylko. Brała udział w projekcie „VOCAbularies” Bobby’ego McFerrina. Debiutuje też swoją najnowszą płytą „Stories” w barwach Universal Music Polska. Z Agnieszką Hekiert rozmawia Piotr Jagielski.

    Jazzarium: Na twojej najnowszej płycie "Stories" pełno jest wpływów muzyki bałkańskiej. Jak doszło do tego połączenia jazzu i bałkańskiego folku w twojej muzyce?

  • Jazz i Okolice 2012: Inspiracja z własnego wnętrza – wywiad z Andreą Parkins i Mary Halvorson

    „Najważniejsza jest dla mnie inspiracja pochodząca z mojego wnętrza” – w tym względzie dwie wspaniałe improwizatorki myślą identycznie. Czy to jest źródłem ich nieprzeciętnej wyobraźni i świetnego porozumienia z innymi muzykami? Przekonajcie się sami w rozmowie z roześmianymi artystkami.

    Czy możecie opowiedzieć kilka słów o projekcie, z którym przyjechałyście? [WSJD, Ches Smith & These Arches, z Tim Berne’em, Tonym Malabym, Mary Halvorson i Andreą Parkins]

  • A-Kineton

    A-Kineton to z jednej strony muzyka demokratycznego kolektywu: Kamil Pater - gitara, Rafał Gorzycki – perkusja, Paweł Urowski – kontrabas, Irek Wojtczak – saksofony, klarnet basowy, na trąbce gościnnie gra Maurycy Wójciński; a z drugiej świetnie zapowiadający się zespół pod kierownictwem gitarzysty Kamila Patera. A-kineton jest też w prostej linii twórczym rozwinięciem projektu „Dziki Jazz” z 2009 roku.

Strony