Azul

Autor: 
Kajetan Prochyra
Agustí Fernández & Ramón López
Wydawca: 
Universal Music Spain
Ocena: 
4
Average: 4 (1 vote)
Skład: 
Agustí Fernández, piano; Ramón López, drums, tabla, percussion

Niektórzy sądzą, że prawdziwy fan muzyki improwizowanej bez przerwy słucha ostrego free-jazzu a muzyka jest dlań awangardowa wtedy i tylko wtedy, gdy głośników leje się strumieniami czerwona z gorąca lawa. Okazuje się jednak, że można nagrywać płyty z Derekiem Bailey, Matsem Gustafssonem czy Evanem Parkerem, jednocześnie realizując projekty tak delikatne, subtelne i łagodne jak “Azul” - duet katalońskiego pianisty Agusitego Fernandeza z urodzonym w Alicante, mieszkającym dziś we Francji perkusistą Ramonem Lopezem.

Przemierzając “palcem po mapie” dyskografię Agustiego Fernandeza można pomyśleć, że pianista o muzyce wie już właściwie wszystko. Szczególnie zaś zgłębiony wydaje się być przez niego temat gry w duecie. Tak na dwa fortepiany, fortepian i flet, - gitarę, - kontrabas, - perkusję, - skrzypce, - instrumenty elektroniczne... W dodatku jeśli swoje “badania” prowadzi Fernadez z muzykami takimi jak wspomnieni Bailey, Gustafsson, Parker czy też Barry Guy, Peter Kowald, William Parker, Marilyn Crispell... to cóż może więcej napisać recenzent o takim erudycie?

Pozostaje siąść i słuchać. Najlepiej od początku do końca i potem raz jeszcze. I kolejny. Obserwować co duet Fernández/Lopez robi z ciałem i umysłem słuchacza. W jaki sposób magnetycznie przyciąga zmysły przy użyciu, wydawać by się mogło, tak prostych środków - zwiewnych melodii, delikatnych dźwięków i pauz. Potem zerknąć można do książeczki by odkryć, że pomiędzy własne kompozycje-improwizacje muzyków prześliznął się prawie niepostrzeżenie jeden z najbardziej znanych standardów jazzowych: evansowskie' "We will meet again". 

Jak mówią naukowcy - muzyka to dźwięk ciał podejmujących działanie. Odłożmy na chwilę na bok wszystkie mądre terminy i zasady związane z rozchodzeniem się fal, akustyką, studiami z kognitywistyki... Ciała muzyków tworzą ładunek energii, który zostaje przekazany słuchaczom. Energia ta nie zginie. Będzie szukałą w nas swojego ujścia - i znajdzie je, czy tego chcemy czy nie. Warto się na nią otworzyć, a kryształ z okładki "Azul" jest tego medium bardzo dobrym symbolem. 

1. “Ramón en París” (Agustí Fernández); 2. “Ámbar” (Agustí Fernández, Ramón López); 3. "Carámbano” (Agustí Fernández, Ramón López); 4. “Sa Ximbomba” (Tradicional); 5. “Joan Miró” (Ramón López); 6. “La processió” (Agustí Fernández); 7. “Polvo enamorado” (Agustí Fernández); 8. “Azul” (Agustí Fernández, Ramón López); 9. “Lucero del alba” (Agustí Fernández, Ramón López); 10. “We Will Meet Again” (Bill Evans); 11. “Concilio de sueños” (Agustí Fernández, Ramón López); 12. “Una leve luz” (Agustí Fernández, Ramón López)